Իհարկե, ամեն հայ կցանկանար, որ Հայաստանը լիներ անվտանգություն վաճառող երկիր, ոչ թե՝ գնող։
ՈՒնենայինք այնպիսի մեծ բանակ, որ մեր երկիրը պաշտպաներ, հետն էլ՝ ուրիշ երկրներ կարողանար։
Հիմա էս է, ունենք այն, ինչ ունենք։ Մենք դեռ չենք հասել նրան, որ Ադրբեջանի հետ սահմանը լինի լիակատար պաշտպանված, էլ չեմ ասում Թուրքիայի մասին։
Կարծում եմ, որ եթե հայկական սահմանապահ զորք կանգնած լիներ ԱՄՆ-ի ու Մեքսիկայի սահմանին, ամերիկացիները մեզնից շնորհակալ կլինեին։
Կամ, ասենք, ռուս-շվեդական սահմանին եթե լիներ հայկական զորք, ռուսներն էլ շնորհակալ կլինեին։ Կամ ղազախա֊չինական սահմանին, ու այդպես լիքը կարող եմ ասել։
Երևի միայն մենք ենք, որ մի բան էլ մուննաթ ենք գալիս, թե բա` մեր սահմանին կանգնած են։
Որ չլինեն` մտնելու ենք Թուրքիան կիսե՞նք, հա՞։
Ձեռ չի՞ տալիս, դրեք նորմալ ասեք` ախպեր, հեռացեք, մենք կպահենք։
Քրֆել, անպատվել, մուննաթ գալս ո՞րն է։
Վնա՞ս են տվել այսքան տարի, որ գոնե էդ կողմում բանակային ռեսուրս չի օգտագործվել, ու հաստատ բոլոր սահմաններից ապահով է եղել։
Մուննաթ գալը ո՞րն է։
Է՜, հանե՛ք։ Պահում եք, որ մուննաթ գա՞ք։
Միհրան Միրզոյան